Өнгөрснөөс би өчүүхнийг ч буцаахгүй
Алдсан ч би хайрыг амталсан
Өнөөдрөөр би юуг ч солихгүй
Амьдрал минь богинохон

Хүсэл хүлээсэн 30 нас
Хажууханд ирэхэд
Хожим харамсахгүй өдрүүдийг
Хэрэндээ л гүйцэлдүүлнэ

Хэн нэгний өмнө буруутан болох ч гэлээ
Зөв буруугийн дэнс чухам хаана юм бэ
Хожимдсон дурлал, хожигдсон болзоо байлаа ч
Буцах замдаа би жаргалтай л өдрүүдээ самардана 

Харамсалгүй амьдрах
Хамааралгүй та минь
 Хань болохгүй ч
Хайр болсон

Хэзээ ...
Хэзээ та минийх болох вэ?

Хүсэмжит бүсгүйг дэргэдээ авлаа ч 

Хуучирдаггүй юм гэж нэгээхэн үгүй,

Ойртож чадахгүйн жаргал ч гэлээ 

Оройтож ухаарсан дурлал, Таны

Ганцхан удаа хэлсэн "Хайртай"-г тань 

Ганцаардсан үедээ зажилан сэтгэлээн тэжээн 

Гарт минь ирэхгүй гарыг хүснэ 

Сайхан минь, 

Манан мэт цасан бударсан нам гүм шөнө
Мартагдсан догдлол тэнгэрээс унасан
Сөхөрсөн үед өндийлгөх шидийг
Зүгээр л атгуулчихдаг
Томоо гарт тань тэврүүлээд
Зүрх минь түг түг
Ерөөсөө ийм л юм
Юу гээч
Энэ бүгд тэгээд ахин ахин ирдэг
Анхны хайр юм байна
2015.11.29

Цаг хугацааг уртасгагч богиносгогч
Тантай байх яагаад ийм шидтэй юм бэ
Тавилан байдаг бол
Тэвэрт тань сэрэх өдөр хурдан ирээсэй

ххх

Огтолцохгүй зэрэгцэх бурхны зураг
Нартай бороотой алинд ч
Тантай өдөр гэрэлтэй
Бусдаас нуугдан хоюул
Хөтлөлцөн алхая үүлэн дээр

Торон даашинзаа өмсөөд

Толинд харлаа

Танихгүй гуниг нүүрэнд нь тодорсон 

Төрсөн өдрөөсөө зугатаахаар завдах 

.... тэвдсэн бүсгүй

Тэвэртээ тасарч унаж буй сувдан зүүлтээ нааж

Удаан, удаан зогсоод л 

Явахгүй гэж шийдээд 

Яаран бүгдийг нь тайлав 

Бүгдийн өмнө ирдэг 

Буцах замгүй өдрүүд 

Будгаа арилгаад 

Хөнжилдөө шургав

Үнсэх дуртай тэр хацар

Үнэрлэх дуртай хүзүү 

Үнсүүлэх дуртай чих минь

Үлдээхгүй амтлах миний уруул ...

Урд насандаа бид угаас л ийм байсан 

Тэр намайг тэвэрч 

Тэвэрт нь би нялхран эрхэлж 

Хөтлөлцөн алхаад л хөхрөлдөн гүйж байсан

Шаргал намрын жихүүн өдөр 

Шаржигнах навч модод ... 

биднээс өөр хэн ч үгүй 

Үүлнээс дээгүүр нисэж 

Үг хэлэхгүй ойлголцож 

Эвлүүлж тавьсан оньс адил 

Эвээ олоод эвхрэлдэнэ 

Хувь заяа биднийг уулзуулах л гэж 

Хуурай дарсны бөглөө өөрөө онгойж асгарсан

Хуучин шүлгээ дахин унших мэт 

Хачин танил мэдрэмжээр би дүүрнэ 

2015.04.07

Дэргэд минь хирнээ дэндүү алсад 

Хүрч боломгүй нэг тийм мөрөөдлийн 

Ойртоход л хагарчихаар нандин 

Бидний дунд юу бүрэлдэнэ вэ 

Таныг л дагаад гүймээр 

Тийм гэхийн нэргүй өдрүүд

Тэвэрт тань хоргодон 

Тэгээд жаргах, үүлэнд хөвсөн өдрүүд

Зөрүүдлэж эрхлэмээр таны нөмөрт

Зүггүйтэж хоргодсон шөнүүд

Хаалгыг тань тогшин зогсоод

Хаврын болзоонд урьмаар үдшүүд

Эхлэл байхгүй учралд

Эргэлзээ тайлсан амлалт 

Энэ чинь л надад хангалттай 

Эрэмгий баатар бат бөх хана минь дээ

Цэцэгсийн улирлын өнгө нь ялгуун
Чиний үнэрийн шид нь мансуурам
Хав хар тэнгэрийн доорх олон зүүд
Хайрлаж болохгүй хэдхэн учралууд

Зүүд зүүднээс халихгүй байх...
Чи тэгж хэлсэн бас бодсон
Гэм нь би халиад хольчихсон тэднийг
Бодоогүй бас хүсээгүй

Ширтэх нүднээс чинь бодолс хөврөн буй
... бодлууд нүднээс нүдэнд дамжин буй
Санахгүй байхын хүсэл улам ойртуулж
Бодлын хэлхээний эгнээ бүрт чиний тухай бодол оршин буй

Гунигийн алсад даяанчлан буй тэр шүлэг
Илбүүлж илбүүлж төрсөн ганц мөр шүлэг юм
Сэтгэлийн угаас ухан ухаад ч
Гунигийн алс лугаа шүлэг ахин төрөхгүй яалтай

Чиний үгсийг эргүүлж тойруулж хараад ч
Инээдийн төдий баясал үгүй харагдана
Хүрэхийн алсын мөртүүд тань гуниулж
Хөндүүрлэх зүрхний гүнд үндэслэн буй ганцаардлын цэцгийн нахиалуулна

Магадгүй би чамаас маш гүнзгий гандцаардал халдсан

Сүүлийн өдрүүдийн хэдэн мөрүүд

Залхуу өдрийн наранд цохиулж
Чамд үлдэсэн сэтгэлийнхээ хагасыг дуудахаар хэнгэргээ шүүрлээ


Зүүд уясан сарыг аграмжаад 
Чамтай бүтэн амьдрал зүүдлээд сэрэхээр эндээс явлаа
Ц.Д

Хундага харших чэмээнээс хачин их уй мэдрэгдэнэ
Гартаа барих дарсандаа гашуудлаа хундагалан залгилна
Дахиад нэгийг ... Одоо энийг л...
Мансуурах оргилд аз жаргалыг хоромхон үзэгдүүлэв
Харин одоо бүр их шаналалыг нүднээсээ худгална
Урсаад л ... Уйлаад л... Арчина... Ахиад л...
Гэнэт тэсгэл алдан тачаадахад
Багтаж ядсан тэр их уй
Биеэс минь сад тавин асгарна

Хэдий би...

Гунигаа даллан үдсэн ч
Одоо тэр бүхлээр минь эзэмдэн
Тарчлаана Хүлээсгүй зовлонд
Живнэ

ххх

Нар сарны заагийг ялгахгүй
Нэвт гэрэлтэн явсан цаг хугацаа
Зүүд биш дурлал эрэх зүрхээ зэмлэн
Чамаас би өөрийгөө аван одъё
Өөрөөсөө би чамайг авахыг оролдъё
Бүтэх эс бүтэхийн үнэн үгүй ч
Бүлээн элгээ тэмтрээд яалтай

ххх

Үүлсийн дээр модод үндэслэн буй
Үнэндээ би тэнд огтхон ч очоогүй
Учралын дараа дэлбээлэх цэцгийн үнэр сэтгэлд тодхон буй
Үнэндээ би тэр цэцгийг ч хараагүй

ххх

Цэггүй, төгсгөлгүй өгүүлбэр шиг
Таслал тэмдэгтээр дүүрэн харц
Бодолгүй, шуналгүй өдрүүд шиг
Хүсэл, баланд живсэн зөрлөг

ххх

... алхаж ирээд үнсэх чинь
Зүүднээс өөр мэдрэгдсэн
Зүрхрүү хүрээд ороочихсон
Зөөлөн уруул амтагдана, бодогдоно...

ххх

Чимээгүйд суун санаа алдах чинь
Зүүдэнд минь ирж мэдрэгдсэн
Чи миний тухай бодсон

Сэвшээ салхины намуухан хаялганд
Аяар ирэх бүтэшгүй бодлууд хөвөрдөн
Зүрхний гүнээ тэмтчин байж жаахан дөл асаачихаад
Үүлсийн тэртээх өдрүүдээс самардан гал ноцоохыг завдав

Цагаахан бодол эргэсэн шөнө
Дүрсгүйтэн гүйж сэтгэл нэгдсэн бид
Баймгүй хүслийн баланд шигдэн
Бичиг найраг сэтгэн ододтой ханьсан дэггүйтэв

Будгийн чинээ тод сэтгэлийн
Нов ногоохон асуултууд
Бүдэг гэрэлд мансууран суух
Тамхины утаа мэт баагилдах хүслүүд
Болохгүй хэр нь хүссэн учрал
Бүдгэрэх дөхсөн мөрөөдөл сэргээв

Сэрүүхэн шөнийн бүлээн тэврэлтээр
Хичнээн яруу үдэш гэдгийг тэмтэрнэм
Залуу насаа хувааж хундгалаад тулгах
Зөөлөн уруулс биесээ шимтэнэ


 2012.05.26 "Нүхт"

Зүүд

Сэтгэлд мэдрэгдэхээр тийм гүн санаа алддаг гэж хэлчихээд
Сэтгэл тийш зөөлөн үнсэн одох чи
Бүлээн шөнийн нойрыг эзгүйчилж
Бүхэл биеэр минь өдөржин туйгачина
Зүүд гэдэг ийм л хойно доо
Ахиад нэг зүүдлэхсэн...

Ахиад зүүдлэхгүй дутуу дуусах нь амттай ч байж мэдэх
Эс үргэлжлэх үгүй нь тодорхойгүй тийм л нэгэн зүүднээс
Өндийж эс чадах үлэмж хүсэлтэн
Би

 2012.05.26 UB

Хэнээсээ ч нуусан юм хэдэн шүлэгээ Draft-наасаа гаргаж ирлээ

Зүрхнээсээ зүрх сугалж гаргаж ирээд
Зүлгэж янзалсаар хүн болгомоор байна
Мөчиргүй мод, үндэсгүй цэцэг гэж үгүй
Зүрхнээсээ л хайр төрүүлмээр байна
Зүүдлэж амрах мөч өгөхгүй зүрхээ би
Татаад гаргалаа
Зүлгэж янзлаад хүн болголоо

XXX

Хачин их айдсыг
Харцныхаа гүнээс тольдоно
Хачин их хөндүүрийг
Зүрхийхээ гүнээс мэдрэнэ
Өмнөх дурлалын түүх
Одоо надад сүүдрээ тусгана
Өөртөө би яаж итгэх вэ
Өөрийгөө л алдмааргүй байна

XXX

Хэлж амжаагүй үгс минь цэцэгс болж
Булшин дээр минь ургана
Зүүдэлж чадаагүй учрал минь оршуулга болж
Тэнд л чамайг авчирч бид уулзана
Хэзээ ч юм харахыг хүссэн чиний нулимс
Миний дээрээс бороо болон асгарч цэцэгс ургаж
Хайртай гэж хэлж чадаагүйдээ чи харамсж
Хэрэггүй болсон булшин дээр минь чи аяархан шивнэх байх даа

XXX

Хэрвээ би тэнгэр өөд нисчихвэл
Хажуудаа чи намайг үгүйлэх үү?
Хэрвээ би буцаж ирэхгүй алсын алсыг зорьвол
Хичнээн хайртай байсныг минь чи санах уу?

Наран мандахад хажууд чинь сэрэх надгүй бол
Өдөржин чи гунигтай явах уу?
Маргааш надад ирэхгүй болбол
Минийх байсан уруулаар өөр хүн үнсэх үү?

Үдэш болоод ор чинь эзгүйрвэл
Шөнийн зүүдэндээ чи намайг эрэх үү?
Хар дараад сэрэхэд чинь хажууд чинь би байхгүй бол
Харанхуйд ганцаардан тэвэр чинь эзгүйрэх үү?

Алсын алсад нисээд одоход
Амраг минь чи хайрыг минь санах уу?
Аяархан дуудах диваажин тийж ажих ирэхгүй нисчихвэл
Ахиад чи миний хойноос үгүйлж арван тавны сартай ганцаар ханьсах уу?

Хэрвээ би тэнгэр өөд нисчихвэл
Хажуудаа чи намайг үгүйлэх үү?
Хэрвээ би буцаж ирэхгүй алсыг зорьвол
Хичнээн хайртай байсныг минь чи санах уу?

XXX

Миний гэх юмс дандаа
Минийх биш санагдаж
Мөнх гэх юмс дандаа
Мөнх биш санагдаж
Байгаа гэх энэ ертөнцийн
Байхгүй хэсэгт Би оршино

ххх

Хэдэн мянган үргэлжилсэн дурлалын энэ тоглоомонд
Ялалт байдаггүйг ухаарч
Яагаад ч юм би өчнөөн гунигласан
Азын сугалаа хожсноо хожим ухаарч
Дугаарлаж тоглодоггүй дүрмийг нь ойлгосон
Тоглоомонд автаж сэтгэлээ дэлгэчихээд
Нуух гэж би үлдсэн хугацаанд нь гунигласан

ХХХ

Зүүдэнд минь орших тэр олон жигүүртнүүд
Зүгээр л дэргэдээс минь нисээд явахад би атаархадаг
Тэгээд нүдээ аниад тэнгэрт ниснэ гэж мөрөөддөг
Гэнэт дугарах хаалганы чимээ мөрөөдлөөс минь салгачихдаг
Хагацал тэгэхэд мөрөөдөл бид хоёрын дундын ертөнц болж хоцордог

XXX

Харууслын аяз сэтгэлд эгшиглээд
Хаврын нэгэн өглөө уйтгар нойрноос сэрээнэ
Зүгээр л гүйгээд зугатаамаар тийм нэгэн эгшиг
Сэтгэл эзэмдээд, бодол эзгүйрээд
Би өөрийгөө тэнгэрт нисэж гэж зүүдэллээ
Үүлэн дээрээс шүлэг бичих гэх оролдлоо
Гэсэн газрын амьдрал би хоргодоод
Тэнгэр газрын завсар дуугүй шаналана

XXX

Цонхны шил мөргөн унах бороон дуслууд
Цохилох зүрх түгшин догдлох
Гэгээн мөртлөө бүтэхгүй учрал
Яг л шүлэгчийн хүссэн мөч

Цонхны завсраар сийгэх салхи
Цонхийж ядарсан царай
Болохгүй хэр нь хүлээсэн учрал
Яг л сүүлчийн шүлэг шиг

XXX

Өөрөөрөө байдаг эрх чөлөө энд дуусаж
Бичсэн шүлэгний мөр бүрийг цэнэдэг боллоо
Бичье гэсэн үгээ өөртөө нууж,
Биеэ хүртэл бусдын нүднээс нуудаг боллоо
Бэр болно гэдэг амаргүй
Өөрийнхөөрөө солиордог, тэгээд хашхирдаг
Бичсэндээ баярладаг Болор
Энд хүрээд Бэр Болор боллоо...
Эрд очно гэдэг амаргүй
Эжийдээ эрхэлдэг минь тоотой болж Элдэв хүний ам харан дальдчиж

Хүүхэд наснаасаа салаагүй байж
Хүний үрд эхнэр болно гэдэг амаргүй

ханаас ч юм шивнэнэ

Баяр, гуниг хундганы гадна байдаг
Барьсан хундганд минь гашуун дарс л байдаг

ххх

Дарс шимэн уух
Чиний уруулын амт шиг
Хачин халуун

ххх

Нэрийг чинь би
Цаасан дээр бичиж, зүрх зурчихаад
Энгэртээ наана

Хичнээн намар хавар зүүдэлж
Хичнээн хавар намар зүүдэлснийг минь
Хэн ч ойлгохгүй дээ
Би ч гэсэн хүслээ ойлгодоггүй юм

Уйтгар түгээгч шөнийн тэр салхи
Улирлын өнгийг матруулан хийснэ
Учрал хүлээсэн зүрх цээжнээ агсамнаж
Учралын шүлэг нэхэн цохилно
Хүлээсэн өдөр минь удахгүй дээ гээд
Хуанлийн хуудас эргүүлэнхэн сууна би

Зүүдэндээ би шаргалтан туяарах намрын навч болон гунина
Зүүдэндээ би тэр навчсын дунд хайрын шүлэг зохионо
Зүүдэндээ би болзоонд чамайг хүлээн наранд гандана
Зүүдэндээ би шанага шанагаар сарны туяаг биен дээрээ асгаад
Зүүдэндээ би чамайг шөнөжин харуулддаг
Зүүдэндээ би зугаалж зөрж өнгөрсөн болгоныг улаан өнгөөр зурдаг
Зүүдэндээ би тэнгэрт нисж тэндээс өөрийгөө тольддог

Эгшиг дагуулах энэ улирлын
Энэхэн хэсэгт л мөнх баймаар байвч
Мөнхрөх хүсэл хаварт замхарч
Мөрөөдлөө би зунаар сольчихлоо

Наран гарахыг биш жаргахыг харахад
Надад яагаад ч юм таатай байдаг
Дурсамж бүхэн минь зун болоод ч тэр юм уу
Зүүдэндээ би зун л амьдардаг