Tuesday, April 07, 2015

Үнсэх дуртай тэр хацар
Үнэрлэх дуртай хүзүү 
Үнсүүлэх дуртай чих минь
Үлдээхгүй амтлах миний уруул ...

Урд насандаа бид угаас л ийм байсан 
Тэр намайг тэвэрч 
Тэвэрт нь би нялхран эрхэлж 
Хөтлөлцөн алхаад л хөхрөлдөн гүйж байсан
Шаргал намрын жихүүн өдөр 
Шаржигнах навч модод ... 
биднээс өөр хэн ч үгүй 
Үүлнээс дээгүүр нисэж 
Үг хэлэхгүй ойлголцож 
Эвлүүлж тавьсан оньс адил 
Эвээ олоод эвхрэлдэнэ 
Хувь заяа биднийг уулзуулах л гэж 
Хуурай дарсны бөглөө өөрөө онгойж асгарсан
Хуучин шүлгээ дахин унших мэт 
Хачин танил мэдрэмжээр би дүүрнэ 
2015.04.07


No comments:

Post a Comment

Өвдөлтийн шүлэг

Өвдөлтөөр зуурсан нулимстай инээд  Үе үе мэдрэх халих мэдрэмж Үүрд биш л хорвоо хойно  Үнэнийг би охидоосоо нуумааргүй байна  Өвдөг...