Сүүлийн өдрүүдийн хэдэн мөрүүд

Залхуу өдрийн наранд цохиулж
Чамд үлдэсэн сэтгэлийнхээ хагасыг дуудахаар хэнгэргээ шүүрлээ


Зүүд уясан сарыг аграмжаад 
Чамтай бүтэн амьдрал зүүдлээд сэрэхээр эндээс явлаа
Ц.Д

Хундага харших чэмээнээс хачин их уй мэдрэгдэнэ
Гартаа барих дарсандаа гашуудлаа хундагалан залгилна
Дахиад нэгийг ... Одоо энийг л...
Мансуурах оргилд аз жаргалыг хоромхон үзэгдүүлэв
Харин одоо бүр их шаналалыг нүднээсээ худгална
Урсаад л ... Уйлаад л... Арчина... Ахиад л...
Гэнэт тэсгэл алдан тачаадахад
Багтаж ядсан тэр их уй
Биеэс минь сад тавин асгарна

Хэдий би...

Гунигаа даллан үдсэн ч
Одоо тэр бүхлээр минь эзэмдэн
Тарчлаана Хүлээсгүй зовлонд
Живнэ

ххх

Нар сарны заагийг ялгахгүй
Нэвт гэрэлтэн явсан цаг хугацаа
Зүүд биш дурлал эрэх зүрхээ зэмлэн
Чамаас би өөрийгөө аван одъё
Өөрөөсөө би чамайг авахыг оролдъё
Бүтэх эс бүтэхийн үнэн үгүй ч
Бүлээн элгээ тэмтрээд яалтай

ххх

Үүлсийн дээр модод үндэслэн буй
Үнэндээ би тэнд огтхон ч очоогүй
Учралын дараа дэлбээлэх цэцгийн үнэр сэтгэлд тодхон буй
Үнэндээ би тэр цэцгийг ч хараагүй

ххх

Цэггүй, төгсгөлгүй өгүүлбэр шиг
Таслал тэмдэгтээр дүүрэн харц
Бодолгүй, шуналгүй өдрүүд шиг
Хүсэл, баланд живсэн зөрлөг

ххх

... алхаж ирээд үнсэх чинь
Зүүднээс өөр мэдрэгдсэн
Зүрхрүү хүрээд ороочихсон
Зөөлөн уруул амтагдана, бодогдоно...

ххх

Чимээгүйд суун санаа алдах чинь
Зүүдэнд минь ирж мэдрэгдсэн
Чи миний тухай бодсон