Saturday, June 09, 2012

Гунигийн алсад даяанчлан буй тэр шүлэг
Илбүүлж илбүүлж төрсөн ганц мөр шүлэг юм
Сэтгэлийн угаас ухан ухаад ч
Гунигийн алс лугаа шүлэг ахин төрөхгүй яалтай

Чиний үгсийг эргүүлж тойруулж хараад ч
Инээдийн төдий баясал үгүй харагдана
Хүрэхийн алсын мөртүүд тань гуниулж
Хөндүүрлэх зүрхний гүнд үндэслэн буй ганцаардлын цэцгийн нахиалуулна

Магадгүй би чамаас маш гүнзгий гандцаардал халдсан

No comments:

Post a Comment

Өвдөлтийн шүлэг

Өвдөлтөөр зуурсан нулимстай инээд  Үе үе мэдрэх халих мэдрэмж Үүрд биш л хорвоо хойно  Үнэнийг би охидоосоо нуумааргүй байна  Өвдөг...