Гунигийн алсад даяанчлан буй тэр шүлэг
Илбүүлж илбүүлж төрсөн ганц мөр шүлэг юм
Сэтгэлийн угаас ухан ухаад ч
Гунигийн алс лугаа шүлэг ахин төрөхгүй яалтай
Чиний үгсийг эргүүлж тойруулж хараад ч
Инээдийн төдий баясал үгүй харагдана
Хүрэхийн алсын мөртүүд тань гуниулж
Хөндүүрлэх зүрхний гүнд үндэслэн буй ганцаардлын цэцгийн нахиалуулна
Магадгүй би чамаас маш гүнзгий гандцаардал халдсан
Saturday, June 09, 2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Өвдөлтийн шүлэг
Өвдөлтөөр зуурсан нулимстай инээд Үе үе мэдрэх халих мэдрэмж Үүрд биш л хорвоо хойно Үнэнийг би охидоосоо нуумааргүй байна Өвдөг...
-
Б олзоонд явмаар, бодолд автмаар тийм нам гүмийг золигийн муу ноход эвдээд хаячихлаа. Тэднийг нохой устгалын газар дуудаад үгүй хийчихмээр...
-
Үйлийн үрт хүсэл минь Үнэндээ хайр биш Өмчирхөл. Г.Лхагвадулам Хайрыг яг тодорхой тодорхойлох хэцүү. Эр эм хүн хоорондоо хай...
-
Арга барсан бүсгүй Цагаахан даашинз Энхрийхэн мөр хүзүү Цахилан зугатах харц Эрхэмсэг гоо үзэсгэ...
No comments:
Post a Comment