Харилцаа, хамтын ойлголцол, хайр,
халамж нэмэх нь хамаарал тэнцүү Гэр Бүл. Сайхан гэр бүл гэдэг яг ямар гэр бүл
гэж боддог вэ? Би бодож бодож ер нь ийм байх байлгүй гээд л баахан ийм байна,
тийм байна гээд нөхөртэйгээ үзэлцэнэ, гомдоно, голно. Тэглээ гээд ер нь
хүмүүсийн амьдралыг хараад ч өөрийгөө хараад ч яг ямар байхыг нь олоогүй л
явна. Ер нь олох ч үгүй биз. Ер нь дуртай юмаа хийгээд, өлсөхгүй, өвдөхгүй,
элэг бүтэн байхад л сайхан амьдрал гэж хаа нэгтэйгээс уншсан юм. Харин тэр үнэн
ч юм шиг. Гэхдээ би өөрөө илүү юм хүсээд, шунаад байдаг. Яалтай ч юм бэ дээ.
Зүүн мөрөн дээр минь хүсэл, шунал, хүнд муу харагдахгүй гэсэн шуналын чөтгөр,
нөгөө талд нь амар амгалан, ганцаараа олон зүйлгүй амьдрах бурхан суусан мэт би
өдөр бүр өөрий өөртэйгөө зөрчилдөн, өөрийгөө буруутгана, зөвтгөнө, өрөвдөнө.
Хүн ер нь өөртөө зориулж л уйлдаг
юм шиг. Өвөө минь эргэж ирэхгүй явахад би газар сөхрөн уйлаад үлдсэн. Угтаа бол
би тэр хоосорсон орон зайг хэрхэн даван туулахаа мэдэхгүй, өөрөө яахаа
мэдэхгүй, өвөөгөө үгүйлсэндээ л уйлсан байх. Өвдөхдөө, хэрэлдэхдээ, айхдаа,
шаналахдаа би өөрөө тэр цаг хугацааг даван туулж чадахгүй байгаадаа л шаналан
уйлдаг. Өөрийгөө өрөвддөг, өөрийгөө л бодож уйлдаг эсцийн эцэст. Нөгөө нэг
зүгээр суухаар зүлгэж суу гэдэг шиг, уйлаад нэмэргүй зүйлд усан нүдлээд л
өөрийгөө л тайвшруулах гэж, бусдаар өрөвдүүлж, нөхцөл байдлыг өөрийнхөө төлөө
эргүүлэх гэж л уйлдаг. Уйлна гэдэг угтаа сэтгэлийн л засал байх даа. Хүүхдийн
хувьд ч гэсэн адил. Тэр өөрийнхөө л төлөө уйлж, хүссэн хийж, хүссэндээ хүрэх
гэж, өвдөж байгаагаа даван туулах гэж, ээжийгээ хажуудаа байлгах гэж л уйлдаг.
Уйллаа гээд амьдралд ойлголцол
нэмдэггүй, зүгээр л тухай үеийнхээ байдлаас л түр гаргадаг нэг бодлын зэвсэг ч
юм шиг.
No comments:
Post a Comment