Зүүдний хамтрагч

Зүүдлэхийг хүсэх бүрт тэр ирдэггүй ч зүүдэлсэн үед би хамгийн тайван болдог билээ. Түүнтэй зүүдэндээ ярилцах, түүнийг харах миний хувьд зүгээр л тайвшрал, ямарч тохиолдолд тэр намайг тэвчээртэй сонссоор л байдаг. Би тэрэнд болох болохгүй, солиотой, хачин, баймгүй хүслээ бүгдийг нь ярихад тэр ойлгосон ч ойлгоогүй ч намайг харан ямар нэг байдлаар намайг илааршуулж, тайвшруулах гэж хаа нэг ганц үг дугарна. Түүнд би таалагддаг, тэр ч надад таалагдаж бид аяндаа биендээ татагдсаар уулзсан. Анхны зүүднээс би түүнд бараг дурлачихсан. Бодохгүй, хүлээхгүй хором гэж үгүй болж амьдрал зүүдний заагийг ялгахаа больчихсон. Гэнэт би бүх зүйл болохгүй байгааг ухааран түүнийг уурлуулах, өөрөөсөө түлхэх (яг үнэндээ өөрийгөө тэрнээс холдуулах) талаар бодсон. Дараа нь хачин их тэнэглэж уурлуулчихсан гэж бодсон. Гэтэл тэр намайг ахиад хүлээж авна,  ахин зүүдэнд минь ирнэ гэсэн. Ер нь би гэж солиотой хүүхэн, хамаг амьдралаа хүний төлөө юм шиг санаж, хийсэн үйл болгондоо харамсаж, гутарч, хачин бодлоор толгойгоо гашилгаж, тэр бүгдээ хаа намаагүй түүн дээр асгаад л байхад тэвчээд суудаг тэрэнд улам татагдах шиг. Шөнө дундаас үүр цайтал үргэлжлэх зүүд өдөр биелэлээ олбол бид хэн нэгнийг гомдоох л байх. Гэхдээ би зүүд зүүдээрээ зүүдлэгдсээр байна л гэж боддог. Бидний яриа үргэлжилсээр, тэр намайг сонссоор л байх. Гэхдээ зүүдний дүрэм ийм. Ямар ч төлөвлөгөө байхгүй, хэзээ ч дуусаж болох, хэзээ ч учирч болох, юу ч хийж болох гол нь амьдрал зүүдний заагийг мэдрэх. Тэр цөөн үгтэй, хааяа би түүнийг залхаачихлаа гэж бодоход тэр залхаагүй байдаг. Ер нь тааж мэдэх, ойлгоход бэрх хүн хирнээ, намайг хүлээж аваад, сонсоод ярилцаад байдагт нь би баярладаг юм. Ахиж би тэгтлээ их жаргалтай, сэтгэлийн эрх чөлөөтэй зүүдлээ ч үү, үгүй ч үү.  Зүүдээ мартахгүй гэж хичээдэг юм. Бодоход л тайвшрах тийм л зүүд . Дараагийн зүүдийг хүсэх бүр холдоод ч байх шиг. Дахиж би хэзээ ч түүнтэй зүүдэндээ уулзаа билээ, ганцхан цаг зүүдлээд юу ч ярихгүй, хараад хараад л санаа алдаад л ширтээд л тэгж тэгж үнсээд салах юмсан.