Гудамжны сандал дээр ганцаар уйлан суухад хажуугаар өнгөрөх хүмүүс янз бүрийн л нүдээр харах юм. Үнэндээ би зүгээр л уйлсан. За байз яг юу ч гэх юм бэ дээ. Аан тийм,  хотын завгүй байдал, ажил, хичээл, хүүхэд гээд намайг тойрон хүрээлж буй надаас хамааралтай юм бүхнээс хэсэг холдохын тулд уйлсан. Уйлж байхдаа юм бодоод л их тайвуу уужуу сайхан уйлсан. Хэн нэгэн ирээд худлаа царайлаад мөр тэврээд суугаасай гэж үнэндээ хүссэнгүй. Угаас би хэн бүгдээс холдохыг л хүссэн юм чинь. Үнэндээ юм болгоны тухай гүн гүнзгий бодох тусам үхлийн тухай бодол ойртож, тэр тийм ч муу биш гэх бодол толгойд сэм сэм төрөх болов. Уйлж байгаад үхчих юмсан. За байз уг нь ч урилгаа тараачихсан л даа. Хөдөө очоод чононд бариулаад... за үгүй бүр ч биш, зүгээр л тариа тариулаад...
Тэгээд яг тэдэн сарын тэдэнд тэр цагт үхнэ гээд төлөвлөчихсөнөө, өнөөдөр арай амжихгүй юм байна аа, нэг кино үзчихээд, эсвэл тэрэнтэй уулзчихаад, охиноо том болохоор гэсээр нөгөө монголын маргааш олон гэдэг болж байна.
Болд-Эрдэнийн шүлэгт гардаг даа "... Ижий минь талын хаяа руу алсарч одно
Эцэг минь зоримогхон шийдээд хальж одно" гээд л ...Үүн шиг эмэгтэй хүн эх хүн гэдэг эр хүн шиг зоримогхон шийдээд үхнэ гэдэг үнэндээ үлдэж байгаадаа ч, өөртөө ч хэцүү юм шиг. Эхийнхээ хажууд байх үнэндээ өлгийндөө байгаа мэт тухтай, найдвартай, жаргалтай байдаг шүү дээ.
 Уг нь би 30 хүрээд үхнэ гээд солиорч өгдөг байв. Дараахан нь би Болд-Эрдэнийн 30 хүрээд үхнэ, Есенин 30 хүрээд үхсэн гэдгийг хаанаас ч билээ уншсан юм. Магадгүй Өлзийтөгсийн гаргасан Болд-Эрдэнийн сүүлийн номноос ч байж мэдэх юм. Тэрнийг уншсан цагаас би яагаад ч юм хүнд тэгж хэлэхээсээ зовдог болж нээрээ тэгээд үхчихээр юу болох талаар ганцаараа л бодох болсон.  Хэрвээ та 30 хүрээд үхэх байсан бол юу хийх байсан бэ? Нөгөө Bucket List кинон дээр гардаг шиг жагсаалтаа гаргадаг ч юм уу???

Чи аядуухан

Чимээгүй ирэх хүслийн эзэн

Чи даруухан

Чин зүрхний зүүдний амраг

Би намуухан

Бодлоос чинь зугтсан цэнхэр шувуу

Би дөлгөөхөн

Бичгээс чинь холдуулах үймээний давалгаа

Шумуул

Шумуул. Орой үдэш, борооны дараа, голын эргээр энэ айхтар жижигхэн амьтан хүн биднийг янаглан хорлож энэ тэндээс цус сороод загатнуулаад зовоодгийг хэн бүр мэднэ. Олигтой удаан наслахгүй ч турж үхэхгүйн тулд хүний цус сордог энэ амьтаны талаар би төдийлөн сайн мэдэхгүй. Гэтэл яг шумуул шиг нөхөд олон. Хүнийг янаглан хорлож, болох болохгүй хов ярьж энэ тэрүүгээр дүнгэнээд салдаггүй. Тэгээд яриад яваа зүйл нь чихэнд хүрчихвэл шумууланд хазуулчихсан юм шиг нэг их загатнаж шалихгүй ч тэнд хазуулчихсан гэдэг нь хэсэгтээ санагдаад болохгүй, бас үе үе маажчихмаар санагдана.  Тэднийг би явуулын “Соронз сэтгүүл” гээд нэрлэчихье. Хүнд хүрч үйлчилдэг тэр даруйдаа Фийд байк аваад бас ч болоогүй тухайн хүний тархи толгойг ховоор дүүргэхийн зэрэгцээ ухуулах сурталчилгаа, бренд, за  тэгээд авгай хүүхэд хормой хоттой бүгдийг нь ярина. Тэгчихээд хачин их кайф авна. Өөрөө тэгэхдээ яг ямар хүн гэдгээ тэр хэзээ ч бодоогүй байж магадгүй юм. Бусдын амьдралаар тэр яг яах гээд байгаа юм бэ? Өөрөө адилхан мөнгө олоод, адилхан биеэ үнэлээд явж чадаагүй байж хүнийг шившиг болгож ярина. Азаар тэр олны танил биш болохоор тэрнийг муулж явах хүн байдаггүй байх. Ер нь биеэ үнэлээ л биз дээ, баяжаад брендийн хувцас өмсөөд, үнэтэй машин унатлаа биеэ үнэлчихэж л байна ш дээ. Бие үнэлэхийг чинь шударга шулуун гэгддэг дэлхийн нилээд олон оронд хүлээн зөвшөөрөөд хөдөлмөр гэдэг юм чинь.

Аа бас тийм, түүнийг нь сонсож кайф авдаг нь бүр гоё шүү Чи! гээд хэлчихье. Та хоёр хов яриад, хүн муулаад өөрсдөө байрнаасаа хөдлөхгүй хол явнаа гээд хэлчих үү!

Завтай хөдөлмөрлөдөггүй хүмүүс л ховыг хол тараана даа. Олны танил хүмүүсийн хов ч яахав хаана ч л байдаг зүйл. Миний хаана хэнтэй явсан, хэнийг Фейсбүүк дээрээ нэмсэн, хэний зурган дээр юу бичсэнийг минь яриад явдаг, бүр нөхөрт маань хэлчих гээд байдаг хүмүүс бас байх. Зарим нэг сайн танилууд нь би тэгэхэд нь бараг хажууд нь байсан наадах чинь ингэсэн тэгсэн гээд миний амьдралдаа ч бодож байгаагүй тэр зүйлийг ажлаар нэг тараасан ч бий. Тэр хүнд ингээд хэлчихье! Чи Үнэхээр ТАС  шүү! Тийм ээ ТАС шүү ДАЖ шүү гээд хэлчихье. Бас IQ гээ нэг шалгуулчихвал яаж байна.

Хамгийн гол нь ТАС хүмүүс өөр төрлийн индиго эд нартай дүйх ховын төрлөөр толгойгоо дүүргэдэг хачин ой тогтоолт сайтайчууд нь шүү тийм ээ!!!

Явуулын Соронзууд Мандтугай гэчихвэл нэг их буруудахгүй шүү!!!

Хүндэтгэсэн,

Шумууланд хазуулагч

(Одоо ч тэгээд хүйтэрч байна шумуул арай багасаад үхэх байхаа хаха)

Хүлээлтийг хүлээх тэвчээр

Яг таван минут, 10 минут тэгсээр 3 цаг. Энд л тэвчээрийн хязгаар төгсөж, хэрүүлийн эхлэл тавигддаг. Хүн хүлээлгэх, хүлээж байгаа хүнд ямар байдаг талаар нэг боддог болов уу. Энд нэг л тэнэг зүйл бий. Худлааг нь мэдсээр байж 5, 10 минутанд итгэх итгэл. Хүний итгэл гэдэг хөөрхий дуусдаггүй байхаа даа. Бид ер нь олон зүйлийг хүлээдэг. Өдөр бүр, тэр бүрт ямар нэг зорилго, цааш явах зүйл байгаа л болоод хүлээдэг байх.
Тэгэхдээ хүлээнэ гэдэг нерв зулгаагч, хүнийг стерссд оруулдаг хөгийн эд. Хүлээхгүй гэх тусам хүлээх хачин сэтгэл, хачин итгэл  дахиад л хөгийн эд. Эгээр хог новшнуудыг амьдралаас гаргаад хаячихвал бас сайн муугаа мэдэхгүй болчих ч юм шиг. Цаг хугацааны үнэ цэнийг мэдрэхгүй ч юм шиг. Зовж шаналж тарчлана гэдэг үнэндээ жаргалыг амтлах нэг хэлбэр ч юм шиг. Жаргал зовлонгийн контрастийг нь гаргаж байгаа ч юм шиг.
 Бид хэн нэгнийг ямар нэг тохиолыг хүлээдэг мөрөөддөг, үнэндээ тэр нь биелэхэд сэтгэл хөдлөхгүй тохиолдол олон. Яагаад гэвэл дэндүү сайхнаар төсөөлөөд, удаан хүлээх тусам хүлээлт нь учралыг амттай болгодог. Гэтэл үнэндээ Годотыг хүлээнэ үү, нөхрөө хүлээнэ үү бүгд л адилхан хоосон. Тийм зүйл байсан ч байгаагүй ч ялгаагүй(арай жаахан тайвшраад харвал). Гэтэл би 5, 10 минутын хүлээсэн, цөхөрсөн итгэлдээ харамсан тайвшрах завдал гаргалгүй уурлаж, орилж хашхираад эхэлчихдэг. Тэр нь даамжраад охиндоо ч муухай зан гаргачихсан сууж байдаг, өөрийн мэдэлгүй. Тэгэхээр ер нь яг тэр уурлах мөчийг өөрөө гэнэт сэрж мэдэрвэл амьдралын маань хэрүүл багасах ч юм шиг. Гүй ээ тэгээд тэр дор нь мэдрэхээс гадна мартаж орхих хэрэгтэй. Мартсан дүр үзүүлэх биш, чин сэтгэлээсээ мартах нь чухал шүү дээ. Энийг намайг ойлгоогүй явахад багийн минь найз хэлж өгсөн юм. Тэр өдрийн уулзалтаас энэ л үгийг санаж байна.
Хүмүүс хоорондын харилцаа ойртох тусам томруулдаг шилээр хүний нүүрний батга их харагддаг шиг асуудал үй олноороо гарч ирэн хэрүүл дээд цэгтээ хүрдэг. Хол байх гээд чадахгүй бүр л ойртсоор байдаг. Анх үерхэж байхад бид хааяа л нэг уулзана, тэр үедээ хамаг байдаг гоёороо л байна. Харин цугтаа амьдраад бүх сайн муугаа томруулдаг шилээр харуулаад байхаар зөрчил гэдэг батга л гэсэн үг хаха.  Манай гэр бүл гаднаас нь харвал жигтэйхэн сайхан асуудалгүй, жаргалтай гэр бүл. Хүн бүр мэднэ дээ бараг. 

Цагт (Дуусаагүй мөрүүд)

Гуниг болон чамайг авч нисэхийн цагт
Нүдэн дээр чинь үнсэж сэтгэлд чинь уй нэмэхүйн цагт
Нэг гараар минь дамжин хөндүүр тийш өндийх цагт
Санаа алдалтыг чинь нүцгэлж мэдрэхүй тийш хандах цагт
Үүлсийн тэртээх өдрүүд дурсамж болж нүдэнд үзэгдэхийн цагт
Завдах эс завдах тэмүүллийн ил гарч хашхирхийн цагт
Бичиг найраг бодох сэтгэлийг эргүүлэн умартуулахын цагт
Зүүдээр биднийг холбон уулзуулах цаг хугацаанд баярлахын учир

Зуны хэлхээ

Зуны халуунд хүйтэн байшинд дааран хэвтэх

Зүрхний халуун унтарч зүүдний ертөнцөд амьдрах

Зүйлийн ертөнцөөс намайг авах элчийг хүлээх

Зүйрмэглэн жаргаж дур тавих үнэндээ ижил юм гээч.

XXX

Нэг тийм царай муутай, сэтгэл татсан хөндий царай

Хувирах сэтгэлийн наана цаана үзэгдэх төдий

Нэг тийм тааламжтай үнсэлт, эв хавгүй тэврэх гар

Бодогдох сэтгэлийн мухарт тэмтрэгдэх төдий

Мартах, үл мартах ч

Чамайг, намайг ч

Татах

Нэг тийм зүүд 

XXX

Цаг хугацаа гэдэг харьцангуй ертөнцөд

Цаашлах ч, наашлах ч дурлал ер үгүй

Цайрах борооны бүрэнхий

Лааны гэрэлт тойрогт

Бодол сарних, төрөх нь үгүй

XXX 

Шаагих бороо цонх нүдэн орохыг гуйвч

Ширтэх цонхоо би үл нээнэ

Цонхоо нээн түүнийг урих гэтэл

Тэнгэрт байсан үүлс үл мэдэх газар одно...

...Тэр явчихаж (санаа алдалт)

Мэндлэх үгээ бодон бодлогоширох зуур

Мандийн зөрөө үгүй

Тэр одчихсон

Түүнийг дурсах манан уулнаа үлдсэн ч

Царай нь санаанд үл үзэгдэнэ

Дэмий л зүрхээ тэмчинэ

Тэр үгүй 

(Гунигтай)

Шөнө бүр үүд харуулдахын зовлон

Шинэ бүр чамайг бодох мөчүүд

Амьдрал гэдэг үнэндээ хаалга харуулдах, хэрэлдэх, хэн нэгнийг ойлгохын төлөө байх биш юм шиг. Хүнийг уучилж, ойлгож нигүүлсэх гэдэг бол үнэндээ гэгээрэхийн шинж болохоор над мэт уцаартай гэрийн авгайн чадах ажил биш ч юм шиг. Үнэндээ материаллаг сэтгэлгээгээ гээгээд чин үнэн сэтгэл, идиалист амьдрахыг хүсэх боломж бий болов уу? Ядаж хоол ундны мөнгөнөөс эхлээд бас материаллаг юм бас гарч ирэхээр тэгээд болохгүй.
Ер нь тэгээд өөрийнхөө юунд зорьж байгаагаа бодоод бодоод олохгүй юм. Бас юу хүсдэгээ ч мэдэхгүй би ямар надад зорилго хүсэл мөрөөдөл байхгүй хоосорчихсон хөндий биет болчихсон юм шиг санагдах юм.
Материаллаг зүйлд сэтгэл нь ханадаг хүмүүст атаархах ч шиг. Учир нь Мөнгөтэй болох зорилго тавьчихаад түүнийхээ хойноос баяжихын төлөө явж байгаа хүмүүс хичнээн сайхан. Над шиг юунд зорихоо мэдэхгүй, юу хүсэхээ мэдэхгүй хүнийг бодвол тэр хүний амьдрал үнэхээр утга учиртай сайхан юм.
Ер нь амьдралын зорилгоо тодорхойлно оо. Ба юу хүсээд байгаагаа бодох хэрэгтэй юм байна.

Эцэст нь хамгийн дургүй байсан хэрнээ одоо бодоод байхад бас хөөрхөн ч юм шиг нэг үгээр төгсгөчихье.

ХҮН ГЭДЭГ СЭТГЭЛИЙН АМЬТАН