Зуслангийн байшингийн дээвэрт хоргодсон
Улаан хошуутын дэгдээхэй бидэн
Зэрэгцэн хэвтээд тэнгэр ширтэнгээ
Нэг хоёр гурав гэж бороо намдтал тоолно
Тэгэхэд л надад нисэх хүсэл төрсөн
Зунжин би амаа ангайж
Өмх мах идсээр байсан ч
Өдлөх жигүүр надад заяагаагүй
Намар болоход
Өдөлсөн жигүүрээ дэвсээр тэр минь нисээд одсон
Доголон нулисмтай үлдэж
Дараа хаврын дэгдээхэйтэй цуг
Дахин нисэх гэж
Дээвэр ширтэн хэвтэнэ ээ гэж
Өөртөө амлан гунигтай үлдсэн
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Өвдөлтийн шүлэг
Өвдөлтөөр зуурсан нулимстай инээд Үе үе мэдрэх халих мэдрэмж Үүрд биш л хорвоо хойно Үнэнийг би охидоосоо нуумааргүй байна Өвдөг...
-
Б олзоонд явмаар, бодолд автмаар тийм нам гүмийг золигийн муу ноход эвдээд хаячихлаа. Тэднийг нохой устгалын газар дуудаад үгүй хийчихмээр...
-
Сая блогийн ээлжит айл хэсэлтээ хийж байтал нээх хөөрхөн хэдэн хүүхдийн дуу хийсэн Цовооноо блог олов. Тэгээд тавтай нойрсоорой гээд дууг с...
-
Чинагш юм бүхэн улирч одно Цавцайх үүлс морин харгуйгаар зуларч одно Цагаан уул цэцэг хээрийн салхинд сэмэрч одно Чинагш юм бүхэн улирч одно...
Өдлөх жигүүр надад заяагаагүй
ReplyDeleteene ikh sodon mur sanagdlaa :)
Дажгүй,хөөрхөн философитой шүлэг байна шүү дүүгээ :), бичээд байгаарай.
ReplyDeleteАмжилт
hoorhon shuleg boljee
ReplyDelete