Блогдоо юм бичээгүй удсан байна шүү, бараг блогтойгоо ч мартах дөхөж. Би гэдэг хүн ирсэнээсээ хойш нилээд завгүй цаг хугацааг маш хурданаар өнгөрөөх шив дээ. Одоо удахгүй хичээл орлоо яана даа хэхэ.
Амьдралын үнэ цэнийг
Авдранд байгаа эмээгийн чихэрнээс эхлэн мэдэрдэг
Энэ 2 мөрийг зунжингаа бодож байгаад олсон юм хаха. Шүлэг бичих, унших завгүй эсвэл нэт байхгүй гэсээр байгаад их удаж дээ. Тэгээд бүтэн зунжин бичсэн 2 мөр нь. Тайлбарлаваас, бага байхад эмээгийн авдранд байгаа чихэрнээс авахын тулд овоо хөдөлмөр зарна, зальдана, инээнэ уйлна бөөн юм болно. Тэгээд эрхэлсэны үр дүнд шүдний үнэ цэнэ, эд материалын үнэ цэнийг мэдсэн дээ. Сүүн шүдээ солигдсоноос хойш чихэр гэдэг юмыг ор тас мартсан шүү. Тэгээд л би тэр идсэн чихэр надаа их ойлгуулсаныг гэнэт ухаараад өөр ч шүлэг бодсонгүй дээ хөө...
Тэгж байгаад уншсан номныхоо талаар бичнээ. Хэдэн ном худалдаад авчихсан байгаа.
p.s. энэ зун Аврагатосонд амарсан зургаа оруулав
Зунжингаа бодож олсон мөр ч цаанаа л өөр юм аа. Зунжин бодсонг нь намаржин бодож өвлөөс л ойлгож эхлэх байх аа даа :)
ReplyDeletep.s: Аанхан Аваргатосон гэж ийм газар байдаг юм бий вий :P
Та ер нь их мэдрэмжтэй юмаа таны блогт байгаа шүлэг үүд их гоё юм билээ бас энэ 2 мөрт гэсэн ... :D
ReplyDelete