Хэнээсээ ч нуусан юм хэдэн шүлэгээ Draft-наасаа гаргаж ирлээ

Зүрхнээсээ зүрх сугалж гаргаж ирээд
Зүлгэж янзалсаар хүн болгомоор байна
Мөчиргүй мод, үндэсгүй цэцэг гэж үгүй
Зүрхнээсээ л хайр төрүүлмээр байна
Зүүдлэж амрах мөч өгөхгүй зүрхээ би
Татаад гаргалаа
Зүлгэж янзлаад хүн болголоо

XXX

Хачин их айдсыг
Харцныхаа гүнээс тольдоно
Хачин их хөндүүрийг
Зүрхийхээ гүнээс мэдрэнэ
Өмнөх дурлалын түүх
Одоо надад сүүдрээ тусгана
Өөртөө би яаж итгэх вэ
Өөрийгөө л алдмааргүй байна

XXX

Хэлж амжаагүй үгс минь цэцэгс болж
Булшин дээр минь ургана
Зүүдэлж чадаагүй учрал минь оршуулга болж
Тэнд л чамайг авчирч бид уулзана
Хэзээ ч юм харахыг хүссэн чиний нулимс
Миний дээрээс бороо болон асгарч цэцэгс ургаж
Хайртай гэж хэлж чадаагүйдээ чи харамсж
Хэрэггүй болсон булшин дээр минь чи аяархан шивнэх байх даа

XXX

Хэрвээ би тэнгэр өөд нисчихвэл
Хажуудаа чи намайг үгүйлэх үү?
Хэрвээ би буцаж ирэхгүй алсын алсыг зорьвол
Хичнээн хайртай байсныг минь чи санах уу?

Наран мандахад хажууд чинь сэрэх надгүй бол
Өдөржин чи гунигтай явах уу?
Маргааш надад ирэхгүй болбол
Минийх байсан уруулаар өөр хүн үнсэх үү?

Үдэш болоод ор чинь эзгүйрвэл
Шөнийн зүүдэндээ чи намайг эрэх үү?
Хар дараад сэрэхэд чинь хажууд чинь би байхгүй бол
Харанхуйд ганцаардан тэвэр чинь эзгүйрэх үү?

Алсын алсад нисээд одоход
Амраг минь чи хайрыг минь санах уу?
Аяархан дуудах диваажин тийж ажих ирэхгүй нисчихвэл
Ахиад чи миний хойноос үгүйлж арван тавны сартай ганцаар ханьсах уу?

Хэрвээ би тэнгэр өөд нисчихвэл
Хажуудаа чи намайг үгүйлэх үү?
Хэрвээ би буцаж ирэхгүй алсыг зорьвол
Хичнээн хайртай байсныг минь чи санах уу?

XXX

Миний гэх юмс дандаа
Минийх биш санагдаж
Мөнх гэх юмс дандаа
Мөнх биш санагдаж
Байгаа гэх энэ ертөнцийн
Байхгүй хэсэгт Би оршино

ххх

Хэдэн мянган үргэлжилсэн дурлалын энэ тоглоомонд
Ялалт байдаггүйг ухаарч
Яагаад ч юм би өчнөөн гунигласан
Азын сугалаа хожсноо хожим ухаарч
Дугаарлаж тоглодоггүй дүрмийг нь ойлгосон
Тоглоомонд автаж сэтгэлээ дэлгэчихээд
Нуух гэж би үлдсэн хугацаанд нь гунигласан

ХХХ

Зүүдэнд минь орших тэр олон жигүүртнүүд
Зүгээр л дэргэдээс минь нисээд явахад би атаархадаг
Тэгээд нүдээ аниад тэнгэрт ниснэ гэж мөрөөддөг
Гэнэт дугарах хаалганы чимээ мөрөөдлөөс минь салгачихдаг
Хагацал тэгэхэд мөрөөдөл бид хоёрын дундын ертөнц болж хоцордог

XXX

Харууслын аяз сэтгэлд эгшиглээд
Хаврын нэгэн өглөө уйтгар нойрноос сэрээнэ
Зүгээр л гүйгээд зугатаамаар тийм нэгэн эгшиг
Сэтгэл эзэмдээд, бодол эзгүйрээд
Би өөрийгөө тэнгэрт нисэж гэж зүүдэллээ
Үүлэн дээрээс шүлэг бичих гэх оролдлоо
Гэсэн газрын амьдрал би хоргодоод
Тэнгэр газрын завсар дуугүй шаналана

XXX

Цонхны шил мөргөн унах бороон дуслууд
Цохилох зүрх түгшин догдлох
Гэгээн мөртлөө бүтэхгүй учрал
Яг л шүлэгчийн хүссэн мөч

Цонхны завсраар сийгэх салхи
Цонхийж ядарсан царай
Болохгүй хэр нь хүлээсэн учрал
Яг л сүүлчийн шүлэг шиг

XXX

Өөрөөрөө байдаг эрх чөлөө энд дуусаж
Бичсэн шүлэгний мөр бүрийг цэнэдэг боллоо
Бичье гэсэн үгээ өөртөө нууж,
Биеэ хүртэл бусдын нүднээс нуудаг боллоо
Бэр болно гэдэг амаргүй
Өөрийнхөөрөө солиордог, тэгээд хашхирдаг
Бичсэндээ баярладаг Болор
Энд хүрээд Бэр Болор боллоо...
Эрд очно гэдэг амаргүй
Эжийдээ эрхэлдэг минь тоотой болж Элдэв хүний ам харан дальдчиж

Хүүхэд наснаасаа салаагүй байж
Хүний үрд эхнэр болно гэдэг амаргүй

Өөрийнхөөрөө солиордог дэврүүн сэтгэл аль хэдий нь унтарчихаж

Энд хүрээд блогоо хаая гэж бодлоо. Өөрийнхөөрөө солиорч, өөрийнхөөрөө зүтгэж, өөрөөрөө байдаг Болор аль хэдий нь унтарчихаж, магадгүй дахиж асахгүйгээр. Би уг нь шүлэг бичээд л их л дэврүүн өөдрөг сайхан явдаг байсан юм. Гэтэл сүүлийн үед энэ бүхэн үгүй болж, гэр бүлийн амьдрал намайг нугачин дарж, дэврүүн байх хүслийг минь хэмхчиж байна. Одоо бүх юманд 2 хүний санал чухал, удахгүй 3 дахь хүний саналаас бүх юм хамаардаг болно. Тийм учраас өөрийгөө хүмүүжүүлж бүх зүйлд өөрийнхөөрөө омголон байдгаа болихоор шийдлээ. Үнэхээр хуучнаараа байя гээд энэ бүгдтэй зэрэгцээд явах сэтгэлийн тэнхээ үгүй болж, нөхцөл байдал шал өөр болчихлоо. Өдөр болгоны тулга тойрсон хэрүүл, ажил амьдралын цагийн зөрүү энэ бүгдтэй эвлэрэх хэрэгтэй боллоо. Илүү зүйлд цаг зарцуулна гэдэг миний хэрээс хэтэрч ганц хайртай блогоо хаая гэж бодлоо. Угаасаа ч монголд ирсэнээсээ хойш бараг юм бичээгүй, бичих зав, бололцоо, орчин нөхцөл бүрдэхгүй бүх зүйл гэрлийн хурдаар маш хэцүү явж байлаа. Блогоо төгсгөж нэг ийм шүлэг бичлээ.

Буй юмс бүхэн дэргэд ирэхийн хирээр
Буй асан юмс үгүйлэгдэнэ
Хөврөн ирэх ирээдүйтэй
Түмэн асуудал зэрэгцэн айсуй

Миний ертөнц бидний ертөнц болж
Бие минь ихэрлэж дотор минь бүрэлдэнэ
Айсуй цагийн гийчнийг би хүлээн
Аядуу зөөлөн дугарахыг хүртэл суралцана

Өөрөөрөө байх эрх чөлөөндөө
Өөрөө би цэг тавьж (бид)
Энд тэгээд амьдрал амтыг амтлах байхдаа
Аялалд гарах цаг минь болчихож

Буй юмс бүхэн дэргэд ирэхийн хирээр
Буй асан юмс үгүйлэгдэнэ
Дурсамж бүхэнтэй минь цуг
Дураараа насны омголон шүлгүүд минь санагдах байх даа

ХХХ



Баяртай
Хүндэтгэсэн Д.Болор