Навчис хөглөрсөн гудмаар
Яахаа үл мэдэн ганцаар алхана
Нимгэн уйтгар зүрхэндээ тээн
Доголон нулимстай чамайг би санана
Жихүүн салхитай өвлийн үдэш
Гудманд ганцаараа алхахдаа
Санасан сэтгэлээ аргадаж
Үнэрийг чинь санахыг хичээнэ
Үнсээд үлдсэн уруулын чинь балыг
Өглөө бүр үгүйлэн сэрдэг
Уулзаж байна гэж зүүдлээд сэрэхдээ
Зөндөө ихээр үгүйлдэг ээ чамайг
2008.11.23
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Өвдөлтийн шүлэг
Өвдөлтөөр зуурсан нулимстай инээд Үе үе мэдрэх халих мэдрэмж Үүрд биш л хорвоо хойно Үнэнийг би охидоосоо нуумааргүй байна Өвдөг...
-
Б олзоонд явмаар, бодолд автмаар тийм нам гүмийг золигийн муу ноход эвдээд хаячихлаа. Тэднийг нохой устгалын газар дуудаад үгүй хийчихмээр...
-
Үйлийн үрт хүсэл минь Үнэндээ хайр биш Өмчирхөл. Г.Лхагвадулам Хайрыг яг тодорхой тодорхойлох хэцүү. Эр эм хүн хоорондоо хай...
-
Арга барсан бүсгүй Цагаахан даашинз Энхрийхэн мөр хүзүү Цахилан зугатах харц Эрхэмсэг гоо үзэсгэ...
chi bas sanaad l bgamu.
ReplyDeletedelxiin untsug bulan bvrd xairtigaa sanasan xvmvvs. bvgd xurdan xairttaiga uchrasai.
энд нэг өнцөгт нь санаагүй хүн байна. :)
ReplyDeleteгэхдээ хүлээж байгаа л даа. санахгүйгээр хүлээж байгаа байхгүй юу :)